Thuiswerken

Thuiswerken, werken op afstand, remote, online werken, het is net hoe je het wilt noemen. De fransen noemen het télétravail. Hoe is dat nu? En ‘werkt’ het eigenlijk wel? Vandaag schrijf ik over mijn ervaringen hiermee.

Pré-Covid was het nog niet heel gebruikelijk. Maar door de lockdowns werden we verplicht, wilden we het werk door laten gaan. Er werden oplossingen bedacht waarbij zolders werden verbouwd, rommelhokken omgetoverd tot kantoor en anderen moesten het doen met de eettafel. Microsoft was er maar al te blij mee want ze zagen binnen driekwart jaar hun gebruikers met 259% groeien naar 115milj gebruikers eind 2020.

Met de huidige middelen als laptop, mobiele telefoons en internet merkten we dat we een heel eind kwamen. In het begin was het enorm wennen. Niet meer even de vraag kunnen stellen aan de collega tegenover je. De computer ‘pingelt’ de hele dag van de berichten die er binnen komen via chat, Whatsapp, Teams en dan heb je nog de telefoon. Maar de business kon doorgaan.

Nu zijn we zo’n 5 jaar later en spreken we niet meer over corona maar is het een ouderwetse griepgolf die er heerst. En zijn de meningen verschillend over het thuiswerken. Zoals gezegd schrijf ik vandaag hoe ik er naar kijk.

Voordat we emigreerden werkte ik in de functie van talent consultant waarbij ik veel persoonlijk contact had met de zorgverleners die in dienst zijn/waren. Hierbij was het doodnormaal om voor een gesprek van ongeveer een 1  uur, 1,5 tot 2 uur in de auto te stappen. Als ik er nu op terug kijk denk ik wel eens, ‘hoe dan?’. Het kost enorm veel tijd, we zitten met een stikstofproblemen waarbij het niet helpt als iedereen maar de auto pakt en het plannen van afspraken gaat een stuk lastiger omdat beide partijen op X locatie moeten komen (wat meer tijd in beslag neemt en waardoor men minder flexibel is).

Op kantoor is het gezellig met collega’s en het is gemakkelijk even naar de collega te lopen als je een vraag hebt of wilt afstemmen. Daarnaast ga je sneller samen even een rondje lopen voor een frisse neus en een niet-werk gesprek.

Juist het persoonlijk contact, dat wat ik mede erg leuk en prettig vond in deze functie. Dit was dan ook de rede dat ik mijn ontslag moest indienen toen we gingen emigreren.

Zo’n 1,5 jaar geleden (1,5 jaar nadat we vertrokken waren) werd ik gebeld of ik team ziekenhuizen kon komen versterken in de rol als recruiter, vanuit huis. Ik heb er natuurlijk even over nagedacht maar wist dat ik dit kon. Sindsdien start ik op mijn werkdagen om 8 uur mijn computer op. Vanuit huis, op mijn eigen kantoor met de benodigde faciliteiten. Bart brengt de kinderen naar school. Dit zorgt dat ik gelijk aan de slag kan. Geen reistijd, geen file en m’n eigen favoriete thee 😉. ’s Ochtends even een belletje met collega’s om de planning en belangrijke dingen van de dag door te spreken en dan gaan we.

Als een speer. Geen afleiding maar gewoon door. Af en toe een loopje naar de keuken voor een vers bakkie. En begrijp me niet verkeerd, ik vind mijn collega’s super lief en gezellig. Maar op sommige dagen is het zo druk op kantoor dat collega’s zichzelf maar amper kunnen horen. Dan ben ik alleen maar blijer dat ik heerlijk in de rust kan werken. En heb ik behoefte aan een praatje met collega’s, vraag ik of het uitkomt en bellen we.

Sommige zorgverleners of klanten weten niet dat ik vanuit het buitenland werk. Als ze er dan achter komen zijn ze soms erg verrast. Er is zelfs een zorgverlener me hier komen bezoeken. Dat is dan natuurlijk extra speciaal.

De momenten dat ik in Nederland op kantoor ben moet ik enorm schakelen. Het is voor mij een stuk lastiger me te concentreren en af te sluiten. Ik weet dat het gewenning is maar het kost me heel veel meer energie. En dat besef je pas, als je het ook anders kent. Denk dat ik ook wel kan zeggen dat ik vanuit huis een stuk productiever ben. Dit omdat er geen afleiding is.

Vooropgesteld: ik kan dit werk niet op afstand doen zonder mijn collega’s op kantoor! Er zijn echt wel momenten waarop persoonlijk contact belangrijk is met zorgverleners en klanten. Dat mis ik af en toe. Al is dat gauw weer weg als ik buiten vanaf ons terras heerlijk over de tuin uitkijk en de vogeltjes hoor. En over die vogeltjes gesproken, daardoor is het ook niet altijd mogelijk om buiten te werken omdat ze dan teveel lawaai maken.

Bart werkt ook nagenoeg altijd thuis. We zijn beide andere ‘thuiswerkers’. Dit komt mede omdat hij ander werk heeft. Bart is er beter in om af en toe een momentje ontspanning te pakken. Maar in die momenten kan hij ook werken omdat hij meer plannen moet maken of brainstormen voor zijn werk. Dit komt ons gras en de hond nog wel eens ten goede 😉

En ja ook ik doe af en toe een wasje aanzetten/ophangen, een rondje met de hond lopen of koken. Maar vaak combineer ik het met een belletje wat ik toch nog moest doen waarbij ik mijn computer niet nodig heb. Want waarom zou je het niet combineren?

Heb ik iets meer tijd voor mezelf genomen dan de bedoeling was? Dan log ik nadat ik de kinderen om 16.30uur van school heb gehaald of als ze op bed liggen nog even in.

Voor mij geeft dit een beter gevoel voor de werk-privé balans.

Ik weet niet of het voor iedereen is weggelegd om volledig thuis te werken. Sommigen vinden het lastig om zich aan het werk te zetten. En voor nu  is het gemakkelijk omdat ik het bedrijf en mijn collega’s al ken. Denk dat als je binnen een nieuwe organisatie begint het wel degelijk belangrijk is om vanuit een centraal punt eerst te kunnen aarden voordat je op afstand gaat werken.

Binnenkort ga ik in de vakantie naar Nederland en werk dan ook weer af en toe op kantoor. Ondanks dat ik het heel fijn vindt om thuis te werken ben ik ook heel blij om mijn collega’s weer in ‘real’ te zien en ze een dikke knuffel te kunnen geven!