Kennen jullie ze? Die fantastische papa’s en broers die iedere keer weer voor je klaar staan als er geklust moet worden? Of het nu gaat om kozijnen die geschilderd moeten worden of een nieuw vloertje leggen, ze zijn er.
Nou en of ik ze ken, want ik heb zo’n (schoon)vader en broer. Of het nu in Den Haag was of Breda, ze waren er. Dankbaar maak ik er gebruik van en mag ik genieten van het resultaat. Want misschien zit het in de genen, ze doen geen half werk.
Je zult denken wat is nu het probleem? Het is zeker geen probleem, totdat je zelf beslist 1100 km verderop te gaan wonen en beseft dat je op je 38e eigenlijk nog nooit zelf iets hebt geklust.
Ik heb zeker vaak met ze mee gekeken en geluisterd (of niet) naar hun advies. Maar het zelf doen was nog nooit aan de orde geweest. Moet zeggen; ik ben wel degene in het huishouden die over het algemeen de kasten en Ikea-pakketten in elkaar zet, maar dat vind ik leuk om te doen. En aangezien manlief toch wel eens de neiging heeft stappen over te slaan van de instructie of net niet goed genoeg te kijken, werkt dat bij ons gewoon beter.
Goed, vorige keer vertelde ik jullie al over mijn schilderkunsten bij de luiken. Hier hield ik zo ver ik mij kan heugen voor het eerst een schuurmachine vast. Eerder deed ik het gewoon altijd met de hand. Je voelt dan veel beter of het wel echt glad is.
Bij het schilderen van de luiken heb ik een beetje 50/50 met de hand/ schuurmachine gedaan. Maar na de verbouwing van de gîte moest de lambrisering tegen het plafond van zo’n 30m2 geschuurd worden. Daar toch het machientje voor gebruikt anders was ik nu nog niet klaar geweest. Mijn favoriet zal het niet worden al had dat misschien ook te maken met de houding die je dan aanneemt voor het plafond, de arm- en schouderspieren zijn in ieder geval weer getraind.
Dan is er nog een mooie kamer die tot mijn kantoor omgetoverd mag worden. Ze hebben in deze kamer een soort verhoging gemaakt voor de vloer. Waarom is een raadsel, maar hij gaat er uit. Gelukkig is de vloer eronder nog netjes. De kamer loopt zeker niet vlak, daarom heb ik er voor gekozen om er pvc-laminaat in te leggen. Ik vreesde ervoor dat het anders niet te corrigeren was.
Had ik al verteld dat ik nog laminaat had gelegd? Daar ging ik dan… Eerst het juiste punt bepalen om te beginnen. Stap voor stap want ik heb de schouw waardoor er een soort inhammen zitten en ik die eerst gedaan wil hebben. Het laminaat is goed te snijden met een stanleymes. Maar voor de kleine hoekjes en inkepingen is het handig een decoupeerzaag te gebruiken. Maar je raadt het al, ook daar had ik nog nooit mee gewerkt. Het eerste stukje heeft Bart voorgedaan en daarna was ik zelf aan de beurt. Moet zeggen dat het me steeds beter af ging. Nog even oefenen en ik kan er hele kunstwerken mee maken.
Om de ‘bobbels’ in de vloer een klein beetje te corrigeren heb ik gebruik gemaakt van een extra ondervloer. De vloer ligt er in, hopelijk blijft het ook een beetje liggen.
De vloer is klaar, nu zijn de plinten aan de beurt. Ook hier deed ik nieuwe ervaringen op, nu was de verstekzaag aan de beurt. Ergens in een hoekje in de garage vond ik een handmatige maar hij deed het nog prima. Toch wel even wennen om te bepalen welke kant je op moet zagen. Geef eerlijk toe dat er toch wel een paar driehoekjes te veel zijn gezaagd. Ach, het kostte iets meer tijd en zweet. Het is me gelukt! Alleen bij de grote hoogteverschillen heeft schoonvader me geholpen. Het resultaat mag er in ieder geval zijn!
Er staan nog genoeg dingen op mijn-eerste-keer-lijstje als gaten boren, lampen ophangen en rijden met de aanhangwagen. Al zullen deze de komende periode vast ook voorbij gaan komen.