Ik vertrek... ons eerste jaar

Vandaag is het precies een jaar geleden dat we bij ons huis in Frankrijk aankwamen, en bleven.

Heel cliché maar wat is de tijd gevlogen. Het is best raar om te beseffen dat het eerste jaar er al op zit. Onze eerste kennismakingen met ‘het nieuwe leven’, eerste zomervakantie, eerste verhuurseizoen, eerste kerst en oud-en nieuw. Af en toe wat tegenslagen maar daartegenover de vele geluksmomentjes.

Want het moment dat ik te horen kreeg dat m’n moeder ziek was zal ik niet snel vergeten. Net terug uit Nederland na een week zomervakantie. En dan zo’n bericht. Een van de redenen waarom je niet zou gaan emigreren. Gelukkig heb ik een super-mama en heeft ze het hele traject voorspoedig doorlopen en is ze weer beter verklaard. Maar het was een enorm zware periode.

Bart zijn oma is net voor kerst overleden. We wisten dat het geen 10 jaar meer zou duren, maar zo snel? Het is dan fijn dat we met de mogelijkheden van nu leven en daardoor in ieder geval per video afscheid hebben kunnen nemen van oma toen ze nog goed aanspreekbaar was. Daarnaast is de afstand te overbruggen en is Bart bij de avondwake kunnen zijn.

De geluksmomentjes zitten vaak in de kleine dingen. Waarvan de zon er regelmatig één is en dan het liefst in onze eigen tuin. Daarnaast geniet ik volop van de uitstapjes. Het kan gaan om een picknick in het park, een dorpje bezoeken of gewoon toeren door de omgeving. Er valt altijd wel wat te beleven. Meestal ga ik met de meiden want Bart moet dan werken. De echt leuke en mooie dingen doen we dan gewoon nog een keer met Bart erbij en weten de dames hem alles erg goed te vertellen 😉.

Als ik om me heen kijk denk ik oef… wat moeten we nog veel doen. Maar als ik dan door het huis en de tuin loop zie ik ook wat er allemaal al gedaan is. Soms waren het kleine aanpassingen maar ook een hele verbouwing waarbij er tijdelijk geen vloer/plafond meer over was. Dat geeft voldoening.

Ik ben enorm dankbaar voor de mooie vriendschappen die we hier al hebben. Het is soms wel lastig dat je niet altijd te enthousiast wilt vertellen over hoe fijn we het hier hebben tegen familie en ‘Nederlandse’ vrienden omdat er aan de andere kant ook regelmatig gemis is van hen. De ‘Franse’ vrienden vervangen zeker niet maar zijn een toevoeging.

Als ik dan denk over hoe het nu echt ‘voelt’ om hier te zijn vind ik dat moeilijk. Hoe omschrijf je dat? In het begin was het een ware rollercoaster. Alles kwam op me af en zat enorm in de overleef en regelmodus. Eerst zorgen dat alles voor de kinderen geregeld was. Dat zij de ruimte hadden om te wennen. Waarbij we altijd hebben gezegd, het hoeft niet altijd leuk te zijn. Je mag het soms ook minder leuk vinden. Al kun je beter vooruit kijken naar wat er allemaal wel is (dit vooral bij Kate met betrekking tot school). Toen kwamen de klussen en het verhuurseizoen van de gîte waar ik mee bezig was. Na het verhuurseizoen kwamen nog meer klussen met tussendoor familiebezoek. En vanaf het nieuwe jaar was het zo veel mogelijk in de tuin werken om die klaar te hebben voor het voorjaar.

Soms sta ik er nog versteld van hoe snel de dagen vliegen, waarbij je soms het gevoel hebt niets vooruit te zijn gekomen maar je van hot naar her ging. Vandaag nog zo’n voorbeeld; ‘even’ naar Agen spullen ophalen bij de bouwmarkt ‘drive’. Toch nog wat ‘even’ nodig uit de winkel zelf, nog ‘even’ een dingetje bij de Action. In januari heb ik een aanvraag gedaan voor de kindertoeslag maar natuurlijk nog niets vernomen dus langs de Caf (instantie waar je dit soort aanvragen doet). Die vragen om een document wat je ‘even’ bij de CPAM (instantie die over de basis ziektekostenverzekering gaat). Terug naar de Caf om het in te leveren en dan nog gauw even langs de supermarkt.

Net ‘even’ opgezocht wat nu eigenlijk de definitie is van het woord. In het puzzelwoordenboek staan 18 omschrijvingen maar het komt nog niet in de buurt van hoe ik het ervaar. Want EVEN kost hier altijd HEEL VEEL TIJD. Voor een kleine boodschap, een kleine klus of een borrel, het duurt altijd langer. En weet je, ik omarm het maar want anders kost het me veel te veel energie.

Om terug te gaan, het voelt hier goed. We genieten volop van alles en hebben geen moment spijt van onze beslissing! We lachen maar om de dingen die anders gaan dan we gewend zijn en hoe de fransen het hier oplossen. Terwijl we soms er wel om zouden kunnen janken. Maar het heeft me hier geleerd wat er toe doet. Een goede gezondheid, liefde voor elkaar en genieten van wat je hebt. Niet wat je niet hebt.

Wat maakt het uit

- dat je 30 minuten later bent, zolang je maar heel aan komt en

je bent er, dat telt

- dat de tuin niet onkruid vrij is (is sowieso geen optie met 1,2 ha tuin…)

- dat ik in mijn werk- of sportkloffie aan school sta om de kinderen op te halen

(ik blijf me anders omkleden)

- dat de badkamer niet meer wekelijks gepoetst wordt en een doekje door de

WC ook een prima tussentijdse oplossing is.

- dat de inrichting totaal niet onze smaak is en het de komende jaren ook niet

allemaal gelijk veranderd zal zijn

- dat niet alles hier perfect binnen de lijntjes is of loopt

- dat je overal 20x achteraan moet, uiteindelijk komt het nog steeds goed

- dat de meeste klussen nog een addertje onder het gras hadden waardoor

het toch weer groter werd dan gedacht, het is zo, je kunt beter een oplossing

bedenken dan er in te blijven hangen

- dat even niet even is

Echt al het bovenstaande en nog heel veel meer, ik heb het los gelaten.

Na het terugkijken ook een stukje vooruit. Want we gaan het tweede verhuurseizoen in wat iets moeizamer verloopt als vorig jaar. Toen zaten we deze tijd al bijna vol voor de zomer. Maar ik heb er alle vertrouwen in dat in ieder geval het hoogseizoen vol zal zitten.

Ondertussen ben ik ruim een jaar niet meer werkzaam voor een opdrachtgever. Ik heb zeker de collega’s om me heen gemist en het even ergens anders over kunnen hebben dan het regelen van alles of het huishouden. Iets wat voor mezelf is. Dus dat is mijn eerste prioriteit. Omdat mijn frans nog niet goed genoeg is ga ik op zoek naar een freelance opdracht. Dat wordt de komende tijd dus netwerken en solliciteren. Mocht je een bedrijf of iemand weten die nog een helpende hand kan gebruiken, laat het me weten. 😊

Ook gaan we richting de zomer en kunnen we genieten van het mooie weer. Er zijn dan volop activiteiten in de regio. Als we willen hoeven we ons niet te vervelen (dat deden we toch al niet). Kate heeft nog een paar optredens staan met majorette en Emma is goed bezig met haar zwemlessen zodat ze straks zelfstandig kan zwemmen. Ik zeg; laat maar komen, ik ben er klaar voor want wij genieten hier van La douce France!