
De afgelopen weken kwam het besef dat we al aan een volgende ronde bezig zijn.
Het was de tweede keer spectacle van school en afgelopen weekend de tweede Feu St. Jean (feest van Johannes de Doper). En wat ben ik dan ongelooflijk trots op onze dames.
Als ik kijk waar ze vandaan komen en nu staan WOW!
Emma die een jaar geleden nog bijna dagelijks op school huilde omdat ze me miste en school echt maar stom vond. En nu, huppelt ze (letterlijk) vrolijk rond, kletst voluit Frans (tja zelfs al met het lokale dialect) en verteld enthousiast wat ze op school heeft gedaan.
Daarnaast heeft ze in 3 maanden haar eerste zwemdiploma behaald. Nee het staat niet aan de kwaliteit van Diploma A in Nederland maar ze zwemt veilig zonder drijfmiddelen en weet vlot ringen van de bodem op 2 meter diepte te duiken. Alleen laten doen we nog niet maar ze redt zich prima! Dit is wat anders dan de 2 jaar zwemles die we met Kate hadden waarbij je met 30 andere ouders staat te wringen voor de douches.
En het verschil met het spectacle op school. Vol enthousiasme stond ze mee te zingen en te dansen.
Kate maakte vorig jaar tijdens Feu St. Jean voor het eerst kennis met majorette. Als je kijkt hoeveel optredens ze al achter de rug heeft met een behoorlijk aantal verschillende nummers, super knap!
Zoals ik al eerder vertelde heeft Kate het afgelopen jaar niet altijd gemakkelijk gehad op school. In oktober wilde ze nog van deze school af maar wat een sprongen heeft ze gemaakt. Ze heeft er weer plezier in. En afgelopen vrijdag tijdens het optreden van school deed ze haar tekst vlekkeloos, in het Frans natuurlijk. Ze had een rol die op haar lijf was geschreven en was beter te verstaan dan een hoop andere kinderen. Meerdere keren werden we aangesproken door aanwezigen om hoe goed ze het gedaan had.
2 weken geleden gingen ze samen op pad hier in de buurt om lootjes voor de tombola (loterij) te verkopen. Met z’n 2-en vol enthousiasme. Het duurde wat lang voordat ze terug waren (vond ik) maar ze hadden het voor elkaar gekregen. Achteraf gezien blijkt het helemaal niet normaal te zijn dat de kinderen aan de deur willen verkopen maar hé misschien leren ze er hier van dat het zeker loont. In totaal hadden ze namelijk zoveel lootjes verkocht dat ze er een prijs voor kregen!
Als je de beslissing hebt gemaakt om te emigreren met kinderen houd je vooral bezig met de vraag, komt het wel goed met m’n kinderen? We hebben misschien het geluk dat we redelijk extraverte kinderen hebben maar als ik kijk hoe goed ze zich hebben aangepast denk ik dat ze er ook veel van leren. Ze leren zelfstandiger te zijn, zich buiten hun comfortzone te bewegen, een extra taal kan later ook goed van pas komen en hun wereld wordt een stukje groter.
Natuurlijk gaat dat niet zonder slag of stoot. Ben je zelf al eens uit je comfortzone gerukt? Nee dat is niet prettig, je gaat in de weerstand, moet weer een goed ritme vinden. Maar wordt je er slechter van? Waarschijnlijk niet…
Bart is goed bezig met sporten. Met een beetje hulp van een personal trainer en aangepast eetschema lukt het hem deze zomer nog strak getraind op het strand te liggen. Tja en dit is toch wel even wennen. Al dat koken en eten voorbereiden maar op naar het goede doel!
Ook ben ik best trots op mezelf. Een jaar geleden was mijn Frans met horten en stoten maar afgelopen weekend tijdens de festiviteiten weet ik me toch aardig uit te drukken. Waar ik eerst al snel terug viel in het Engels bij degene die Engels spreken, weet ik het langer vol te houden in het Frans. Mijn eerste kennismaking met het solliciteren was nog wel een dingetje maar dit moet goed gaan komen.
Al met al denk ik dat we het hier erg goed doen. Als ik dan onze dames heerlijk hier zie spelen tijdens de festiviteiten dan ben ik enorm trots op ze. Dan voel ik me net of ze de gouden titel hebben gewonnen op de Olympische Spelen, zo trots. Want ja ook zij hebben er kei hard voor gewerkt!
Comments