De picknickmand

Je zult je afvragen, hoezo kun je een blog schrijven over een picknickmand?

Dat ga ik je vertellen. Als de picknickmand tevoorschijn komt wil dat zeggen dat we aangekomen zijn in de zomer en er leuke activiteiten op de agenda staan.

Het begint met Feu St. Jean ofwel fête de la Saint Jean. Deze feestdag, die valt op 24 juni, markeert de zomerzonnewende en eert de patroonheilige van de Frans-Canadezen: Jean Baptiste, oftewel Johannes de Doper. In ons dorp wordt dit gevierd op de eerstvolgende zaterdag omdat dit het meest praktisch is. Het lijkt een beetje op de opwarmer voor de Gourmandes.

Onder de platanen in het dorp worden de lange tafels en stoelen uitgestald en staan de bar en foodtrucks klaar.

De majorette-club (waar ik de volgende keer over zal schrijven) treden op waarbij ze dansen met vuur. Dit is super mooi en weet iedereen te boeien. De DJ zorgt voor muziek en om 23.00 uur wordt een groot vreugdevuur aangestoken door de lokale brandweer om het onder controle te houden.

Waar blijft die picknickmand? Hier komt ie: Om op deze avonden goed voorbereid te zijn gaat de picknickmand mee. Want je wilt niet mispakken.

De inhoud van deze mand

• (Plastic) wijnglazen, altijd zorgen dat er genoeg in zitten want je komt wellicht nog vrienden tegen die aanschuiven. Je koopt de wijn er namelijk niet per glas maar per fles en dat voor € 10,-. En ja ze zijn van plastic want er gaat met zoveel gezelligheid en kinderen nog wel eens een glas om

• Borden, je kunt ze evt thuis laten maar dan krijg je papieren wegwerpbordjes en als je je eten snel op de grond wilt hebben liggen, moet je die gebruiken. Dus wij nemen onze eigen borden mee

• Bestek, niet alle stands hebben bestek liggen dus wil je niet met je handen eten…

• Bekers, naast de wijn die rijkelijk vloeit is het ook fijn om voor de balans een bekertje water te kunnen drinken en voor de kinderen natuurlijk

• Tafelkleed, hoe groter hoe beter want daarmee ‘kader’ je je zitplaatsen af. Dus als we echt met een grote  groep zijn nemen we er twee mee. Naast die ‘afkader’-functie ziet het er vooral heel gezellig uit

• Keukenrol/ snoetenpoetsers, je kunt je voorstellen met de omvallende glazen, al het eten en de plakkende kinderen dit goed van pas komt

• DEET, we zitten in het muggenseizoen dus de spray met DEET zit er standaard in om niet helemaal lek geprikt te worden

• Waaier, voor de warme zomeravonden is het fijn om je af en toe een beetje koelte toe te kunnen wapperen

Na Feu St Jean komen de Marchés Gourmandes, dit blijven heerlijke avonden. Het is zo mooi om te zien hoe iedereen door elkaar jong en oud, welke nationaliteit dan ook, er samen een groot feest van maken. Of het de lokale line-dansgroep is die bij bijna ieder nummer wel een dansje heeft of de (over het algemeen) mannen van de rugby-club die rondom de bar hangen of degene die aan tafel zitten bij te kletsen, je ziet ze genieten! Hoe simpel kan het zijn? En dan voel ik me zo gelukkig dat wij hier onderdeel van mogen zijn.

Maar onze zomers bestaan natuurlijk niet alleen uit de feestavonden in het dorp 😊

In juni stond dan EINDELIJK onze vakantie naar Ibiza gepland!

Zonder kinderen, met de (schoon) zussen en zwagers een weekje weg. Het is iets wat bedacht was voor hun 40e verjaardag maar mede door covid en onze emigratie werd het uitgesteld, maar nu mochten we. Wat was het heerlijk! Lekker gegeten, beetje rondgereden, feestje gedaan en vooral gerelaxt en genoten van de quality time samen met de familie.

Dit was niet mogelijk geweest zonder de opa’s en oma’s. Mijn ouders kwamen bij ons op de kinderen en de hond passen. Ze waren er een paar dagen voor ons vertrek en bleven wat langer. Door onze tripjes naar Nederland het afgelopen jaar waren ze er bijna een jaar niet geweest dus voor hun was er veel veranderd. Mijn vader heeft her en der weer klusjes gedaan en beweert dat zelfs een jaar niet genoeg zou zijn om alle klusjes hier af te kunnen vinken (en ik denk dat hij daar wel gelijk in heeft…).

Omdat Kate het zo goed op school heeft gedaan het afgelopen jaar (er was een motivator nodig) zijn we een weekendje naar Andorra geweest. Erg mooi! Maar voor ons werd duidelijk dat wij niet in de Pyreneeën hoeven te wonen. We hadden niet heel fantastisch weer al was het op de juiste momenten droog. Zo zijn we van de langste rodelbaan ter wereld geweest. Ik geloof het gelijk want het duurde denk ik een kwartier voordat je helemaal naar boven getakeld was. Het was in ieder geval wel erg leuk om te doen! Het gaat dan alleen weer zo snel voorbij maar de kinderen zullen het niet snel vergeten.

Vanwege het slechte weer in Nederland kwam mijn broer onverwachts een klein weekje langs. Super leuk! Ze kwamen met de caravan van mijn ouders (die dus welgeteld een week weg was).

De Tour de France was hier in de regio dit jaar. Op donderdag 11 juli kwam deze aan in Villeneuve-sur-Lot. Kate moest er optreden met de majorette. Het beloofde een snikhete dag te worden dus ging ik in de ochtend alvast met Kate en kwam de rest in de middag om te kijken naar het optreden.

Op vrijdag kwam de Tour door Nerac. Kate vond de karavaan zo leuk dat ze ook vandaag weer graag wilde gaan kijken. Dus… spullen bij elkaar en op naar Nerac. Daar weer genoeg prullaria verzameld (waar vervolgens niet meer naar omgekeken wordt) en daarna gaan lunchen in Vianne. Want hoe logisch is het dat als er een activiteit te doen is in je stad, om je restaurant open te houden? Nee, hoor we gooien het dicht en nodigen vrienden uit.

Op zaterdag is het Gourmande die toevallig samenvalt met het vuurwerk voor Quatorze Julliet.

Een grappig iets… Al 3 jaar op een rij moeten we rennen naar de brug om het vuurwerk te zien omdat we dan gezellig zitten te borrelen en de tijd vergeten dus last minute sprintje trekken om het op tijd te kunnen zien. Dit jaar stonden we keurig om 22.58 uur op de brug vol verwachting te wachten. Er gebeurde niets… wel zagen we op een gegeven moment vuurwerk in Bruch, een dorp verderop. Bart had er geen vertrouwen meer in en liep met Emma alvast naar huis. Bij de poort aangekomen werd het startschot gegeven voor ‘ons’ vuurwerk. Dus Bart weer een sprintje terug naar de brug. Vanaf hoeveel herhalen mogen we spreken van een traditie? 😉

We hebben de afgelopen weken gasten mogen ontvangen in de gîte. Dat blijft erg leuk om te doen. Het was even afwachten hoe Kay zou gaan reageren op de honden van de gasten maar dat gaat erg goed. Hij had er zowaar een ‘liefje’ bij zitten waarbij er heuse kusjes werden gegeven. Toen ze ging is hij een paar dagen van slag geweest en liep met z’n ziel onder z’n poten.

Ik las vandaag het reisverslag van gasten die 2 weken hier zijn verbleven. Als je dat terugziet denk ik van ja we wonen echt in een mooie regio waar genoeg te beleven is. En dan hebben zij dingen gedaan/ gezien die bij ons nog op de lijst staan. Kijken of we er de komende weken nog een paar van weg kunnen strepen.