Voor de een is het op zijn haar van toepassing maar hier bij manlief gaat het vooral om z’n gras!
En geloof me, dat hebben we met ik gok zo’n hectare genoeg! Leuk om te weten, eigenlijk is het geen ‘gazon’ gras, maar ‘groen’. Want er groeit van alles tussen wat niet bepaald tot categorie gras behoord. Je begrijpt, het is ook best wat werk om te maaien. Gelukkig ‘kregen’ we er bij de aankoop van het huis een zitmaaier bij. Want met een handgrasmaaier is het geen doen.
Met de zitmaaier zijn we zo’n 4 uur kwijt aan het maaien, daarna komt nog de schoonmaak van de grasmaaier. En niet te vergeten het onderhoud! De lokale reparateur heeft een goede aan ons.
Maar… let op! Je kunt niet zomaar beginnen met maaien. Nee joh, eerst gaat er al een hele planning aan vooraf. Net zoals in Nederland heeft het hier de afgelopen maanden behoorlijk wat geregend. Dit in combinatie met toch wel lekkere temperaturen maakt dat het groen in recordtempo groeit.
Alleen is ook wel bekend dat gras droog moet zijn om te maaien, dus wanneer doe je dat dan als het zoveel regent? Nou, Bart houdt de weersvoorspelling nauwkeurig in de gaten en plant het zo dat het gras zeker niet te laat gemaaid wordt en zit dan ook ieder enigszins mogelijk moment op de ‘tractor’. Hierdoor komt deze klus vaker op Bart neer dan dat ik op ’t ding kruip.
Al heeft het buiten deze planning nog meer voorbereiding nodig. De grasmaaier vindt takken niet zo leuk. En dan een irritatiepuntje van Bart. Zijn grote vrienden, ‘de mol’. De een maakt nog grotere hopen dan de ander. Het eerste seizoen hebben we ze een handje geholpen met speciale mollen-bommen. Je hoorde aan de knal dat er weer een gehemeld was. Maar na het bezoek van een ecoloog begrepen we dat dit toch niet heel diervriendelijk was en ze ook echt hun functie hebben. Hmmm oké we zijn niet meer in Nederland dus misschien heeft ze daar een punt. Maar wat dan? Toen stuurde we voor een maaironde de kinderen naar buiten om de molshopen plat te stampen, al was dat voor korte duur. Daarna hebben we het zand weg geschept. Ik weet nog goed dat mijn vader na een rondje een kruiwagen vol aarde/klei had. Dat was nog in het ‘laagseizoen’ van de mollen. Dit duurt dus ook veel te lang. Gaande weg wordt je wijzer. Nu zetten we voor de molshoop de maaibladen even omhoog, soort van een bulldozer optie… rijden een paar keer over de molshopen en gaan weer verder.
Ergens snap ik het wel van manlief. Want het is eigenlijk een best prima klusje. Vandaag mocht ik het weer een keertje overnemen. Dan zit ik heerlijk in het zonnetje, met het liedje ‘Lekker op d’n trekker’ in m’n hoofd op de grasmaaier. De krekels op de achtergrond en de frisse geur van net gemaaid gras en munt (ja, dat groeit hier ook overal in het ‘gras)’. Ik geniet er volop van en moet lachen om hoe simpel zo’n momentje van geluk kan zijn.
Al kun je niet zomaar wat met dat ding rondtoeren hoor! Nee, het moet allemaal een beetje netjes gebeuren. Want hoe strakker ik maai, hoe minder Bart met de streamer hoeft te doen voor de kantjes (dat is namelijk een taak, die per ronde ook wel een uurtje of 2 a 3 duurt en ik vooralsnog niet op me neem). Aan het einde van je 'laan' en keert, houd je een stukje van je draaicirkel over dus die moet vooral niet vergeten worden. Het voordeel als het gras net iets hoger staat, je ziet heel goed waar je geweest bent en waar niet. En anders hebben we de vele madeliefjes die je helpen. Dan moet je nog goed op blijven letten want ondertussen hebben we best wat boomstronkjes tussen het gras. Als er iets is waar de grasmaaier niet van houdt, zijn het wel boomstronken. Dus niet zitten slapen en er netjes (zo dichtbij mogelijk) omheen rijden. Op het einde, als je na het vele werk er mee klaar bent? Genieten van het net gemaaide gras met een goed glas wijn vanaf het terras…genieten en genieten.
Dit was weer een kijkje uit het leven van de familie Scheenaard in het Franse land 😉.
Comments